เนื้อหาภายในประกอบด้วย พระมะเหลเถไถเป็นวรรณคดีนิทาน ประพันธ์เป็นกลอน บทละครจำนวน ๑๖๘ คำกลอน ลักษณะเด่นของเรื่องคือ ภาษา ที่ใช้มีความหมายบ้างไม่มีความหมายบ้างตั้งแต่ต้นจนจบทำให้เกิดความขบขัน ส่วนอุณรุทร้อยเรื่องนั้น เป็นวรรณคดีนิทานจักรๆ วงศ์ๆ ประพันธ์เป็นกลอนบทละครเช่นกัน เพียงแต่นำตัวละครและเรื่องราวจากวรรณคดีเรื่องต่างๆ มาประมวลไว้ด้วยกันมากกว่าร้อยชื่อสร้างความขบขันแก่ผู้อ่าน